Αμφιβάλλω αν υπάρχουν Μπρανέλοι που δεν έχουν ταυτίσει τα καλοκαίρια των παιδικών τους χρόνων με την παραλία του Κάστρου, με τις ατέλειωτες ώρες μέσα στη θάλασσα και τις κόντρες για το ποιος/α θα κολυμπήσει πιο γρήγορα από το εργοστάσιο του ΤΑΟΛ ως το τουριστικό περίπτερο και ξανά μανά πίσω ενώ στα αυτιά τους ηχούσαν, εις μάτην, κελεύσματα μαμάδων και γιαγιάδων να αφήσουν τα φαρομανητά και να βγουν επιτέλους να φάνε το φρούτο τους που ως είθισται ήταν πάντοτε ψιλοκομμένο και επιμελώς τοποθετημένο μέσα στα χαρακτηριστικά στρογγυλά τάπερ της τάπεργουερ.
Δεκαετίες μετά, το σκηνικό παραμένει ίδιο και απαράλλαχτο και η παραλία του Κάστρου αλλά και της Αμμόγλωσσας που είναι ακριβώς δίπλα, χάρη στη ψιλή άμμο με χαλικάκι, στα πεντακαθαρά ολόδροσα νερά χωρίς κύμα και στην απίστευτη τοποθεσία της, μια ανάσα μόλις από την πόλη της Λευκάδας, είναι η ιδανική πρόταση για οικογένειες που θέλουν να ευχαριστηθούν με την καρδιά τους βουτιές και παιχνίδι.
Στο Κάστρο δεν θα δεις βέβαια μόνο οικογένειες, θα δεις και μεγάλους ανθρώπους που θα έρθουν με τα πόδια, με ποδήλατο ή με το ΚΤΕΛ μπονόρα μπονόρα πριν τους πιάσει ο ήλιος, με απαραίτητο αξεσουάρ το καπέλο τους που δεν το αποχωρίζονται ποτέ, θα δεις έφηβους/ες να παίζουν ρακέτες μεσ' το καταμεσήμερο και νεαρούς/ες να απολαμβάνουν τον καφέ τους κάνοντας ηλιοθεραπεία στις ξαπλώστρες της Άννας, μαγαζάτορες που ξέκλεψαν λίγο χρόνο για μια δροσερή βουτιά στο ενδιάμεσο απ' τη δουλειά τους αλλά και ''Αθηναίους'' που ήρθαν στον γενέθλιο τόπο τους για να ρουφήξουν λίγο ήλιο πριν φύγουν πάλι στα τέλη Αυγούστου για το κλεινόν άστυ. Το Κάστρο που διατηρεί αναλλοίωτη ακόμη και σήμερα αυτή τη ρετρό γοητεία άλλων δεκαετιών, είναι ο τόπος συνάντησης των κατοίκων της χώρας αλλά προπάντων είναι η αφτιασίδωτη καλοκαιρινή φαντασίωση των αναζητητών του αυθεντικού που φέτος το καλοκαίρι σας καλεί να το ανακαλύψετε.
*Μπρανέλοι λέγονται οι κάτοικοι της χώρας της Λευκάδας.
Κείμενο: Έφη Μπάρλα
Φωτογραφίες: Ανδρέας Θερμός
