Τον χειμώνα η Λευκάδα γαληνεύει. Μακριά από τον θόρυβο του καλοκαιριού, το νησί ξανασυστήνεται: πιο ήσυχο αυτή τη φορά, πιο εσωστρεφές, μα και άκρως γοητευτικό. Είναι η εποχή που απευθύνεται σε όσους επιζητούν την επανασύνδεση με τη φύση και σε εκείνους που θέλουν να γνωρίσουν ένα άλλο πρόσωπό της· αυτό της αυθεντικότητας.
Η φύση αναλαμβάνει πλέον τον πρωταγωνιστικό ρόλο και αποδεικνύει πως η Λευκάδα είναι ένας τόπος προικισμένος, που δεν εξαντλείται στις διάσημες παραλίες του καλοκαιριού. Είναι η εποχή των διαδρομών μέσα σε τοπία ασύλληπτης ομορφιάς και σε μονοπάτια που οδηγούν σε μικρές, απρόσμενες αποκαλύψεις.
Ο χειμώνας είναι η εποχή των μικρών απολαύσεων: μια κούπα ζεστή, αρωματική σοκολάτα σε ένα ήσυχο καφέ, μια βόλτα χωρίς πρόγραμμα, μια συζήτηση χωρίς βιασύνη. Είναι και η στιγμή που το βλέμμα σταματά στις λεπτομέρειες.
Τα χωριά αποκαλύπτουν κι αυτά μια όψη τους που, πέρα από τους ντόπιους, λίγοι έχουν την τύχη να γνωρίσουν. Εδώ, κάθε παλιό κατώι και κάθε ελαιόδεντρο μοιάζει να αφηγείται μια ζωή βαθιά ριζωμένη στην παράδοση. Ο χρόνος φαίνεται να επιβραδύνει και μια μοναδική γαλήνη απλώνεται ολόγυρα, αγαλλιάζοντας τον νου.
Στην Εξάνθεια, τα σπίτια με τις κεραμοσκεπές λούζονται στο απαλό φως του χειμερινού ήλιου, ενώ η συγκλονιστική θέα από το «ωραιότερο μπαλκόνι της Λευκάδας» προς το Ιόνιο Πέλαγος -καθαρή, σχεδόν διάφανη- συμπληρώνει ιδανικά την εικόνα. Καθώς περπατά κανείς στα μονοπάτια, ο αέρας μυρίζει βρεγμένη πέτρα και πεύκο, τη σιωπή σπάνε μόνο τα κελαηδήματα των πουλιών και οι μακρινές κουβέντες των ανοιχτόκαρδων κατοίκων στο καφενείο του Γούδα, που πίνουν ελληνικό και παίζουν πρέφα.
Στο κεφαλοχώρι της Καρυάς, χειμώνα και καλοκαίρι, σταθερό σημείο συνάντησης παραμένει η πλατανοσκέπαστη πλατεία. Σαν ζωντανή καρτ ποστάλ, το χωριό με τα πετρόκτιστα σπιτάκια ξεδιπλώνει την ομορφιά του και υπενθυμίζει τι συνιστά το πραγματικό ευ ζην.
Η Εγκλουβή, με την αφιλτράριστη ομορφιά και την αυθεντικά ορεινή της ατμόσφαιρα, αυτή την εποχή αποπνέει μια βαθιά ηρεμία, που σου δίνει την αίσθηση πως το νησί στέκεται μόνο για εκείνη. Στην καρδιά του χειμώνα μπορεί να συναντήσει κανείς εδώ μόνο μια χούφτα μόνιμων κατοίκων· το βέβαιο, όμως, είναι πως θα χορτάσει πράσινο και καθαρό αέρα.
Αν και για τους περισσότερους η θάλασσα ταυτίζεται με τη ραστώνη του καλοκαιριού και την ηλιοθεραπεία κάτω από τον καυτό ήλιο, τον χειμώνα ασκεί μια ακατανίκητη γοητεία. Η απουσία του πλήθους κάνει μέρη όπως το Πόρτο Κατσίκι να μοιάζουν μαγικά, αλλόκοτα και αρχέγονα.
Η θάλασσα ντύνεται με βαθιές, μολυβί και μελαγχολικές μπλε αποχρώσεις και ενώνεται με τον συννεφιασμένο ουρανό, ενώ τα βράχια που ορθώνονται ολόγυρα, σμιλεμένα από τα κύματα, μοιάζουν με πελώρια γλυπτά φτιαγμένα από θεϊκό χέρι. Τίποτα το ανθρώπινο δεν διακόπτει την απεραντοσύνη του τοπίου. Το μόνο που ακούγεται είναι ο παφλασμός των κυμάτων, ένας ήχος που υπενθυμίζει τη μεγαλειότητα της φύσης και μας καλεί να συνδεθούμε με τον εαυτό μας. Το πιθανότερο είναι να μη βουτήξετε στα παγωμένα νερά της· σίγουρα, όμως, θα αποτυπώσετε εξαιρετικές φωτογραφίες, αν είστε λάτρεις του είδους.
Οι καταρράκτες του Δημοσάρη τον χειμώνα αποκαλύπτουν μια διαφορετική, πιο άγρια και αυθεντική πλευρά της λευκαδίτικης φύσης. Οι βροχές του φθινοπώρου και του χειμώνα —που δεν σπανίζουν στο νησί— γεμίζουν το ρέμα, με αποτέλεσμα τα νερά να πέφτουν με ορμή από τον καταρράκτη, και ο ήχος τους να κυριαρχεί στο τοπίο, δημιουργώντας μια σχεδόν μυστικιστική ατμόσφαιρα. Η βλάστηση γύρω είναι πιο πυκνή και ζωντανή από ποτέ, με το πράσινο να αγκαλιάζει κάθε σημείο της διαδρομής, ενώ ο κελαρυστός ήχος του νερού συνοδεύει κάθε βήμα των περιπατητών.
Αυτή την εποχή, το Δημοσάρι μοιάζει σχεδόν ανέγγιχτο, ιδανικό για όσους αναζητούν την επαφή με τη φύση μακριά από την καλοκαιρινή πολυκοσμία. Ωστόσο, χρειάζεται προσοχή: ειδικά μετά από έντονες βροχοπτώσεις, το μονοπάτι μπορεί να είναι ολισθηρό και σε ορισμένα σημεία ενδέχεται να υπάρχουν μικρές κατολισθήσεις. Κλειστά, αντιολισθητικά παπούτσια και προσεκτικά βήματα είναι απαραίτητα για να απολαύσετε τη διαδρομή με ασφάλεια.
Αν αγαπάτε τις χειμωνιάτικες αποδράσεις και τα τοπία που «μιλούν» σε όλες τις αισθήσεις, οι καταρράκτες του Δημοσάρη αυτή την εποχή αποτελούν μια εμπειρία που αξίζει να ζήσετε.
Διαβάστε ακόμα: Πεζοπορικός περίπατος με σημείο εκκίνησης το Νυδρί
Η λιμνοθάλασσα της Λευκάδας είναι ένας ζωντανός υγροβιότοπος που αλλάζει πρόσωπο ανάλογα με τις εποχές. Τον χειμώνα μετατρέπεται σε καταφύγιο για μεγάλα κοπάδια πουλιών. Περιδιαβαίνοντας κανείς, μπορεί να δει εντυπωσιακούς αργυροπελεκάνους, κύκνους και ροζ φλαμίνγκος, καθώς και ερωδιούς και λευκοτσικνιάδες που ξεκουράζονται στα ερείπια του οθωμανικού υδραγωγείου. Κορμοράνοι και αγριόπαπιες τσαλαβουτούν στα αρυτίδωτα νερά, πάλλευκοι γλάροι πετούν χαμηλά, ενώ χαριτωμένα παρυδάτια πτηνά κινούνται στις όχθες ή κρύβονται στις καλαμιές. Κάτω από την επιφάνεια, μια πλούσια ιχθυοπανίδα διατηρεί τον κύκλο της ζωής σε διαρκή κίνηση.
Γύρω από τα ιβάρια, καλάμια, βούρλα, λυγαριές και αρμυρήθρες συνθέτουν ένα φυσικό σκηνικό που αγκαλιάζει στοργικά τη λιμνοθάλασσα και της χαρίζει τον ξεχωριστό της χαρακτήρα. Αναντίρρητα, αποτελεί ιδανικό προορισμό για έναν χαλαρό περίπατο ή μια βόλτα με ποδήλατο, και δεν είναι λίγοι όσοι επιλέγουν να κάνουν τον απογευματινό τους περίπατο εδώ.
Η λιμνοθάλασσα είναι ένα κομμάτι της Λευκάδας που προσκαλεί να κόψεις ταχύτητα, να παρατηρήσεις και να απολαύσεις τη σιωπή της· ένα αυθεντικό τοπίο που αποκαλύπτει την ομορφιά του χωρίς προσπάθεια σε όποιον του αφιερώσει λίγο χρόνο.
Η χειμωνιάτικη Λευκάδα δεν προσφέρεται για εντυπωσιασμούς. Προσφέρεται σε όσους αναζητούν την ουσία: τη σιωπή, το τοπίο, την επαφή με έναν τόπο που, μακριά από τον θόρυβο της υψηλής σεζόν, αποκαλύπτει τον πιο αληθινό του εαυτό. Ένα νησί που δεν εξαντλείται στο καλοκαίρι και αποδεικνύει πως, τελικά, η μαγεία του χειμώνα κρύβεται στην απλότητα.
Φωτογραφίες: Ανδρέας Θερμός
