Ιανουάριος 11, 2022

Χτισμένη αμφιθεατρικά η Πάργα είναι ένα σοφιστικέ ορμητήριο, με ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό χρώμα και καρτ-ποσταλική ομορφιά. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το όγδοο νησί των Επτανήσων αφού αποκαλύπτει μια νησιωτική όψη της Ηπειρωτικής Ελλάδας με ένα έντονο ενετικό χρώμα. Σύμφωνα με την παράδοση η ίδρυση της πόλης οφείλεται σε Κωνσταντινοπολίτες οι οποίοι μετά την άλωση της Πόλης εγκαταστάθηκαν εδώ. Στα μετέπειτα χρόνια η Πάργα αποτέλεσε το «μάτι» της Βενετίας λόγω της στρατηγικής της θέσης ενώ κατά την επανάσταση του 1821, έντονη υπήρξε η δραστηριότητα των κατοίκων εναντίον των κατακτητών.

Κάντε μια βόλτα στην παραλία με τα γραφικά πολύχρωμα διώροφα κτίρια με τους ξύλινους εξώστες, περιπλανηθείτε στα καντούνια με τις περιποιημένες αυλές και έπειτα πάρτε το καραβάκι για να επισκεφτείτε το κατάφυτο νησάκι της Παναγιάς. Επισκεφτείτε το μεσαιωνικό Κάστρο-φύλακα της Πάργας, σημαντικότατο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, τις πολυάριθμες εκκλησίες και τέλος θαυμάσετε τα σπάνια κειμήλια στο εκκλησιαστικό μουσείο της Πάργας.

Αξιοθέατα της Πάργας

Κάστρο Πάργας (14ος αι. μ.Χ.)

Το Κάστρο της Πάργας βρίσκεται στην είσοδο του λιμανιού, σ’ ένα λόφο-ακρωτήριο πάνω από την πόλη. Χτισμένο από Νορμανδούς, λεηλατημένο από πειρατές, κατακτημένο από Ενετούς και Τούρκους, το κάστρο είναι μάρτυρας της μακραίωνης ιστορίας του τόπου. Η οριστική μορφή του -και αυτή που σώζεται ως σήμερα- είναι αποτέλεσμα της ενετικής φάσης του, όταν το 1792 οι Ενετοί μετέτρεψαν το κάστρο σε απόρθητο φρούριο της πόλης, με 8 εξωτερικούς πύργους να ενισχύουν την άμυνα.

Στο εσωτερικό στοιβάχτηκαν 400 σπίτια, απυρόβλητα από τα εκάστοτε εχθρικά πυρά. Τα πυρομαχικά και τα τρόφιμα τα εφοδιάζονταν από τους όρμους του Βάλτου και της Πωγωνιάς. Το κάστρο ενισχύθηκε συστηματικά όταν πουλήθηκε το 1819 στον Αλή Πασά από τον Άγγλο κυβερνήτη των Επτανήσων, Maitland. Τότε αναμορφώθηκαν οι χώροι, εγκαταστάθηκε το χαρέμι του στην κορυφή και προστέθηκε χαμάμ. Στην πύλη της εισόδου του είναι ευδιάκριτος ο φτερωτός λέων του Αγίου Μάρκου, το όνομα «Antonio Bervass 1764» καθώς επίσης και ο θυρεός του Αλή πασά. Πλέον εντός του κάστρου λειτουργεί καφέ και κατά την καλοκαιρινή περίοδο φιλοξενούνται θεατρικές παραστάσεις.

Κάστρο Αλή Πασά

5 χλμ. έξω από την πόλη, στο χωριό Ανθούσα, σ’ ένα περίοπτο ύψωμα στέκει αγέρωχο το κάστρο του Αλή Πασά. Οικοδομήθηκε το 1814 υπό την εποπτεία του Ιταλού μηχανικού Monteleone κατ’ εντολή του Αλή Πασά προκειμένου ο τελευταίος να το χρησιμοποιήσει ως ορμητήριο κατά την πολιορκία της Πάργας. Σώζονται τα δωμάτια, η πυριτιδαποθήκη, υπόγειες δεξαμενές, τμήμα του περίδρομου καθώς επίσης και απομεινάρια από αγγλικά και ρωσικά πυροβόλα. Μπορείτε να φτάσετε εκεί με το αυτοκίνητο ή με το τραινάκι που ξεκινά από την παραλία της Πάργας. Μια επίσκεψη αξίζει τον κόπο ειδικά το δειλινό, προκειμένου να απολαύσετε τη φαντασμαγορική θέα της Πάργας και του Ιονίου από ψηλά.

Εκκλησιαστικό Μουσείο Πάργας

Στην καρδιά της πόλης δίπλα από το ναό των Αγίων Αποστόλων βρίσκεται το Εκκλησιαστικό Μουσείο της Πάργας. Διαθέτει πλούσια συλλογή που περιλαμβάνει σπάνιες εικόνες, εκκλησιαστικά κειμήλια και χειρόγραφα, Ευαγγέλια του 17ου αιώνα αλλά και το 300 ετών λάβαρο της πόλης από πορφυρό μετάξι, ζωγραφισμένο κι από τις δυο πλευρές με λάδι.

Νησάκι Παναγιάς

Σε ένα τέταρτο με καΐκι από το λιμάνι της Πάργας θα βρεθείτε στο κατάφυτο νησάκι της Παναγιάς. Για τους δεινούς κολυμβητές η απόσταση μπορεί να διανυθεί και κολυμπώντας. Το όνομά του προέρχεται από την επτανησιακής τεχνοτροπίας ομώνυμη εκκλησία με το γραφικό καμπαναριό. Στο πιο ψηλό σημείο του νησιού βρίσκεται το κάστρο, χτισμένο από τους Γάλλους το 1808 για να ελέγχουν όσα πλοιάρια δεν ήταν ορατά από το ενετικό κάστρο της Πάργας. Σήμερα σώζονται μέρη από το φρούριο, την πύλη και τον περίβολο.
Εάν βρεθείτε στην Πάργα, κατά τη διάρκεια των εορτασμών των Κανάρειων ή Παργινών μη χάσετε το πανηγύρι που γίνεται στο νησάκι στις 14 Αυγούστου και την αναβίωση της βαρκαρόλας στο λιμάνι ανήμερα της Παναγίας. Στολισμένες με ενετικά φανάρια βάρκες κινούνται προς το λιμάνι όπου δεκάδες εντυπωσιακά βεγγαλικά και πυροτεχνήματα φωτίζουν τον ουρανό. Είναι ένα έθιμο που αναπαριστά την επιστροφή των Παργινών από την ξενιτιά στην ελεύθερη-πλέον- Πάργα, μετά την αναγκαστική φυγή τους το 1819 όταν η Πάργα πουλήθηκε στον Αλή Πασά.

Εκκλησίες

Η Πάργα διαθέτει σε αφθονία εκκλησίες και ξωκλήσια. Πιθανότατα το έντονο θρησκευτικό συναίσθημα των Παριανών οφείλεται στις ιστορικο-κοινωνικές συγκυρίες (επιθέσεις, επιδρομές, λεηλασίες) που τους δημιούργησαν την ανάγκη να στραφούν στα θεία για να αναζητήσουν προστασία ή παρηγοριά. 
Επισκεφτείτε τον Άγιο Νικόλαο, καθεδρικό ναό της Πάργας, το Ναό των Δώδεκα Αποστόλων, όπου βρίσκονται τα ιερά κειμήλια της πόλης, το βυζαντινό μοναστήρι της Παναγίας των Βλαχερνών που ο θρύλος το ήθελε προικισμένο με εννέα καμπάνες που αντηχούσαν σε απόσταση 12 μιλίων, τον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου στο κέντρο της αγοράς και το εκκλησάκι του Άι Σώστη (7χλμ.), χτισμένο στο βαθούλωμα δυο βράχων, που διαθέτει θαυμάσια θέα.

Παραλίες της Πάργας

Αναμφίβολα η πιο γνωστή παραλία της Πάργας είναι ο Βάλτος ή αλλιώς Χρυσογιάλι. Μεγάλη, πολυσύχναστη και οργανωμένη προσφέρει πλήθος επιλογών σε αυτούς που αρέσκονται στα θαλάσσια σπορ ενώ διαθέτει και θαυμάσια θέα στην πίσω μεριά του Κάστρου. Το Κρυονέρι βρίσκεται στην καρδιά της Πάργας, μπροστά από την παραλιακή οδό και αποτελεί μια θαυμάσια επιλογή αν επιζητάτε ένα δροσιστικό διάλλειμα από τις βόλτες σας στην πόλη. Αν πάλι επιθυμείτε μια ερημική επιλογή τότε επισκεφτείτε την παραλία Σπαρτίλα (3χλμ. απ’ την πόλη) ή τον Αι Σώστη (7χλμ.)· και οι δυο διαθέτουν πεντακάθαρα, τυρκουάζ νερά και ολόχρυση άμμο. Η διαδρομή για τις παραλίες Σαρακήνικο και Μπερετίνικο είναι απολαυστική καθώς ο δρόμος για να φτάσετε εκεί περνά μέσα από ελαιώνες, γεγονός που σε συνδυασμό με τα γαλαζοπράσινα νερά, δημιουργεί ένα μαγευτικό τοπίο. Η βοτσαλωτή αμμουδιά του Λύχνου είναι ίσως η ωραιότερη της πόλης και το δυνατό χαρτί της Πάργας, διαθέτει κρυστάλλινα νερά και μικρές κρυμμένες σπηλιές για ατέλειωτες ώρες εξερεύνησης. Το Αλωνάκι διαθέτει υπέροχη θέα, κρυστάλλινα νερά και καταπράσινη φύση.

Κείμενο: Έφη Μπάρλα
Φωτογραφίες: Σπύρος Βαγγελάκης