5 ορεινά χωριά της Λευκάδας που θα λατρέψετε

Δρυμώνας

Στο χωριό του Δρυμώνα, αρωματικές δάφνες, χρυσοπράσινα ελαιόδεντρα, πάλλευκες μελιές, μωβ αγριοκουτσουπιές και κάθε λογής λουλούδια που φυτρώνουν ατάκτως ανάμεσα σε ξερολιθιές και χαλάσματα, δείχνουν ότι ο κυρίαρχος εδώ είναι η φύση. Η ηρεμία χαρακτηρίζει το παραδοσιακό αυτό χωριό με τα κατάφυτα λιθόστρωτα καλντερίμια, τις ξερολιθιές και τα καλοδιατηρημένα σχιστόλιθα σπίτια με τις κεραμοσκεπές που ξεπηδούν ανάμεσα στις πυκνές δρύες που αγκαλιάζουν τον οικισμό, στις οποίες και οφείλει τ' όνομα του. Ως τα μέσα της δεκαετίας του '60 πάντως το χωριό δεν ήταν γνωστό ως Δρυμώνας αλλά απαντούσε με το όνομα Κάτω Εξάνθεια, δηλώνοντας έτσι και τη σχέση του με την Άνω Εξάνθεια (νυν Εξάνθεια) και φημίζονταν για τους άξιους αμπελοκαλλιεργητές του. Τις δεκαετίες 1960-1970 ο Δρυμώνας άρχισε σιγά σιγά να ερημώνει, με τους κατοίκους να αναζητούν καλύτερες συνθήκες ζωής σε Αμερική και Αυστραλία ή στα μεγάλα αστικά κέντρα του ελλαδικού χώρου.

Τα τελευταία χρόνια ωστόσο χάρη στην τουριστική ανάπτυξη που γνωρίζει το νησί, πολλά από τα παλιά σπίτια ανακαινίστηκαν, με σεβασμό πάντοτε στην τοπική αρχιτεκτονική και έγιναν ρομαντικοί ξενώνες και γοητευτικές βίλες, καθιστώντας την περιοχή έναν πρωτοκλασάτο ταξιδιωτικό προορισμό για τους λάτρεις της φύσης, της αυθεντικότητας και του ωραίου.

Το κρυφό ατού του χωριού ωστόσο δεν είναι η ολάνθιστη φύση αλλά η εξαιρετική του θέα προς το Ιόνιο. Αρκεί να βρεθεί κανείς στο Amente, το απόλυτο cocktail bar-restaurant της Λευκάδας, την ώρα που βασιλεύει ο ήλιος για να αντιληφθεί πόσο προικισμένος είναι αυτός ο τόπος.

Εξάνθεια

Χτισμένη αμφιθεατρικά στην πλαγιά του όρους της Ελάτης, η Εξάνθεια λάμπει σαν ακατέργαστος λίθος φωλιασμένος στην αγκαλιά του Μέγα Όρους. Κουκλίστικα σπιτάκια με ξύλινες αυλόπορτες που λούζονται στο φως, κατηφορικά στενά καλντερίμια και χαμογελαστοί κάτοικοι καλωσορίζουν τον επισκέπτη που έρχεται στην Εξάνθεια για δύο λόγους, για να απολαύσει τους χαλαρούς ρυθμούς του χωριού και για να κάνει check-in στη Ράχη, τη γκουρμέ-ταβέρνα που δημιούργησε με μεράκι πριν μερικά χρόνια ένα νεαρό ζευγάρι από το χωριό, η Αγαθή και ο Ευγένιος ξανασυστήνοντάς μας την ελληνική κουζίνα στην πιο «ψαγμένη» εκδοχή της.

Αποκλείεται να μην έχετε ακούσει γι' αυτό το κρεμαστό μπαλκόνι με τη συγκλονιστική θέα προς το Ιόνιο, στο οποίο όποιος έρχεται νιώθει λες και γεύεται αμβροσία στη θερινή κατοικία των Ολύμπιων Θεών. Εάν πάντως θέλετε να θαυμάσετε την εντυπωσιακή θέα χωρίς να δειπνήσετε, μπορείτε να απολαύσετε εξαιρετικά signature cocktails στο Fly me, sun & stars bar που βρίσκεται ακριβώς δίπλα, ενώ οι τολμηροί της παρέας μπορούν να ανεβάσουν την αδρεναλίνη τους στο κόκκινο και να επιχειρήσουν μια πτήση με αλεξίπτωτο πλαγιάς από αυτό το σημείο. Οι λιγότερο ριψοκίνδυνοι πάλι, μπορούν αφού απολαύσουν τον καφέ τους, να αρκεστούν σε έναν περίπατο στο χωριό ή σε μια ονειρεμένη πεζοπορική διαδρομή προς το Παλιό Xωριό, που όπως μας αποκαλύπτει και τ΄όνομά του, ήταν ο παλιός οικισμός των Ξαθειτών. Πρόκειται για μια διαδρομή 40 περίπου λεπτών, μέτριας δυσκολίας που ξεκινά από την είσοδο του χωριού και περνώντας μέσα από αμπελώνες, καταλήγει στο ξωκλήσι της Παναγίας όπου και ξεδιπλώνεται ένα μοναδικό πανόραμα προς το Ιόνιο.

Αλέξανδρος

Χωμένος στην ευωδιαστή αγκαλιά της φύσης, ο Αλέξανδρος είναι ένας παραδοσιακός διατηρητέος οικισμός που βρίσκεται στους πρόποδες του χρυσοφόρου βουνού των Σκάρων. Απ' άκρη σ' άκρη ο τόπος λαμποκοπάει και μοσχοβολάει ρίγανη και θυμάρι. Ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει σ΄αυτό το χωριό με τα εξαίρετα διώροφα πέτρινα σπίτια με τα δρύινα παραθυρόφυλλα και τις λουλουδιασμένες με βουκαμβίλες και γεράνια αυλές.

Η ίδρυση του χωριού χρονολογείται πριν από τον 12ο αιώνα και όπως είναι φυσικό συγκαταλέγεται στα παλαιότερα χωριά της Λευκάδας. Το όνομά του πάντως παραμένει ένα μυστήριο. Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή το οφείλει στον Επίσκοπο Αλέξανδρο, έναν εκ των 3 Αγίων Πατέρων που μετά την Α΄Οικουμενική Σύνοδο που έλαβε χώρα στη Βιθυνία το 325 μ.Χ., μετέβη στο νησί και ασκήτευσε στο Ασκητήριο των Αγίων Πατέρων που βρίσκεται εδώ. Κατά τη δεύτερη εκδοχή, το όνομά του προέρχεται από τον πρίγκιπα Αλέξανδρο της Σερβίας, μιας και οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού εικάζεται πως ήρθαν από εκεί.

Παλαιότερα ο Αλέξανδρος ήταν γνωστός για τους δεξιοτέχνες οργανοπαίχτες του και τους μελίρρυτους τραγουδιστές του αλλά και για τα επικά γλέντια που στήνονταν με την παραμικρή αφορμή στην πολύβουη πλατεία του χωριού. Σήμερα στην πλατεία θα σε υποδεχτεί ο Σπύρος, η τετράποδη μασκότ του χωριού, πάντα φιλική και με όρεξη για λιχουδιές και παιχνίδι ενδέχεται να σου κρατήσει συντροφιά καθ' όλη τη διάρκεια της περιήγησής σου στο χωριό. Αν έχεις όρεξη για περπάτημα, σε κοντινή απόσταση βρίσκεται και η Μονή του Αγίου Γεωργίου, ιστορικότατου και πάλαι ποτέ πλουσιότατου μοναστηριού με εκπληκτική θέα προς το βορειοδυτικό κέντρο της Λευκάδας.

Καρυά

Κεφαλοχώρι με τα όλα του, η Καρυά χάρη στο εξαιρετικό της κλίμα είναι η ιδανική απόδραση δροσιάς κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Σημείο συνάντησης για ντόπιους και επισκέπτες είναι η πάντοτε ζωντανή πλατανοσκέπαστη πλατεία της. Μιά στάση εδώ για τσίπουρο για τους μεγάλους και γλυκό του κουταλιού ή υποβρύχιο για τους μικρούς, επιβάλλεται.

Σεργιάνι κατόπιν στο χωριό για να θαυμάσετε από κοντά τα πέτρινα περιποιημένα αρχοντόσπιτα, τις όμορφες εκκλησίες -σήμα κατατεθέν του χωριού- και τα όμορφα γραφικά μαγαζάκια απ΄τα οποία μπορείς να προμηθευτείς υφαντά και παραδοσιακά κεντήματα ή ό,τι άλλο λαχταρά η καρδιά σου. Στην Καρυά άλλωστε έζησε και μεγαλούργησε η Μαρία η Κουτσοχέρω, η οποία εφήυρε μια μοναδική τεχνική κεντήματος, την περίφημη «καρσάνικη βελονιά». Παρά τις αρχικές αντιρρήσεις τους, οι Καρσάνοι -ξύπνιοι καθώς ήταν- αντιλήφθηκαν την επιχειρηματική ευκαιρία που θα μπορούσε να δώσει στις νεαρές θυγατέρες τους η ενασχόληση με την ιδιαίτερη αυτή τέχνη του κεντήματος, οπότε και τις έστειλαν να μαθητεύσουν κοντά στη Μαρία. Κίνηση που αποδείχτηκε εξόχως προσοδοφόρα καθώς τα λεπτοδουλεμένα αυτά εργόχειρα αναγνωρίστηκαν διεθνώς για την τεχνική τους και στόλισαν χιλιάδες ευρωπαϊκά σαλόνια (μέχρι και βασιλικά παρακαλώ).

Την ιστορία της Κουτσοχέρως καθώς και εξαίσια δείγματα της τέχνης της, μπορεί να θαυμάσει κανείς στο ομώνυμο μουσείο που στεγάζεται σ' ένα υπέροχο πετρόκτιστο κτίριο στο χωριό. Για τους λάτρεις της παραγωγής του ήχου ή της μουσική εν γένει υπάρχει και το μουσείο Φωνογράφου-Γραμμοφώνου-Ραδιοφώνου που διαθέτει μια μεγάλη συλλογή από γραμμόφωνα, συστήματα αναπαραγωγής ήχου, δίσκους κ.ά. και αξίζει σίγουρα μια επίσκεψη.

Και μετά από τόσο περπάτημα θα έχει ανοίξει σίγουρα η όρεξη σου, οπότε ραντεβού στο Παρδαλό Κατσίκι, μια ατμοσφαιρική ταβέρνα με μερακλήδικα πιάτα όπως αλανιάρης κοκοτός με χοντρό μακαρόνι ή κατσικάκι με δεντρολίβανο και θυμάρι, που θα σε κάνουν να γλείφεις και τα δάχτυλά σου. Αν πάλι δεν ανήκεις στους ορκισμένους κρεατοφάγους, θα σου προτείναμε τη φάβα Καρυάς ή τη ρεβυθοσαλάτα, για να δοκιμάσεις και τα νοστιμότατα όσπριά που παράγει ο ευλογημένος αυτός τόπος.

Διαβάστε επίσης
Καρυά: το στολίδι της ορεινής Λευκάδας

Εγκλουβή

Χωμένη ή μάλλον εγκλωβισμένη (εξού και τ΄όνομα) στην αγκαλιά την ενδοχώρας, η Εγκλουβή είναι το ορεινότερο και ένα από τα παλαιότερα χωριά της Λευκάδας. Εδώ ιδρύθηκε τη δεκαετία του '30 η πρώτη Αγροτική Ένωση ενώ χρόνια αργότερα το χωριό απέκτησε το προσωνύμιο «Μικρή Μόσχα» χάρη στο επαναστατικό πνεύμα των κατοίκων του και στους αγώνες τους κατά του κατεστημένου.

Ιδανικός τόπος για φυσιολάτρες και εξεζητημένους ουρανίσκους, η Εγκλουβή προσφέρεται για ατέρμονες ώρες βουνίσιας ηρεμίας και στοχασμού αλλά και για ψαγμένη γευσιγνωσία. Λογικό θα μου πείτε, μιας και ο τόπος αυτός μπορεί να υπερηφανεύεται για τις νοστιμότερες φακές του κόσμου (!) που παράγονται εδώ από την αρχαιότητα ακόμη. Χάρη στο μικροκλίμα της περιοχής, στη γνησιότητα του αρχαίου σπόρου, στον τρόπο συγκομιδής που γίνεται πατροπαράδοτα με το χέρι και στη βιολογική καλλιέργεια, η μικρόσπορη ποικιλόχρωμη και πιτσιλωτή φακή γίνεται ανάρπαστη πριν ακόμα από τη συγκομιδή της. Θα δείτε τη διαφορά στο χύλωμα, στον χρόνο βρασμού και κυρίως στη γεύση γιατί ό,τι και να λέμε, όποιος δεν έχει δοκιμάσει φακές Εγκλουβής, δεν μπορεί να καταλάβει για τι νοστιμιά μιλάμε.

Αξίζει να βρεθεί κανείς εδώ στις 6 Αυγούστου, στη γιορτή της φακής μπροστά από το εκκλησάκι του Αγίου Δονάτου που στήνεται μεγάλο γλέντι. Οι φακοπαραγωγοί του χωριού μαγειρεύουν τις φακές μεσα σε μεγάλα τσουκάλια αλά παλαιά και τις σερβίρουν (δωρεάν) συνοδεία παστής σαρδελίτσας, ελιών και άφθονου κρασιού. Στο οροπέδιο του Αγίου Δονάτου βρίσκονται και οι περίφημοι Βόλτοι. Πρόκειται για πάνω από 150 λιθόχτιστες θολωτές κατασκευές σε σχήμα φούρνου που δημιουργήθηκαν πιθανότατα κατά την Ενετοκρατία (ή και πολύ παλαιότερα, κατά την ομηρική εποχή σύμφωνα με άλλους μελετητές) και χρησίμευαν ως προσωρινές, θερινές κατοικίες για τους ντόπιους καλλιεργητές.